Huisrecensent Johan kroop in zijn pen voor een speciale boekbespreking van "12 vogels die je leven redden", waar natuur en emotie samenkomen.
Charlie Corbett was bij zijn zieke moeder toen ze plots onwel werd. Hij belde de hulpdiensten. De ambulance verscheen op de oprit om onverwachts achteruit te rijden en voor twee uur te verdwijnen. Een andere oproep was dringender, of beter, een andere oproeper was meer volhardend. Uitgerekend tijdens deze twee uren knakte zijn moeder. Corbett draagt nog steeds een schuldgevoel.
Charlie Corbett beleefde zijn jeugd op een grote schapenboerderij met een vader die zich meer toelegde op zijn schapen dan op zijn kinderen. Zijn vader kwam uit de meest afgelegen uithoek van Groot-Brittanië. Samen met zijn broer en zus was Charlie dan ook meer aangewezen op zijn levenslustige moeder. Hij trok voor zijn studies naar Londen en als financieel journalist zwierf hij de halve wereld rond. Tot hij zijn moeder verloor. Hij moest op zoek naar een nieuw levenskompas. Hij zocht en vond, hij zegde zijn job op, verliet Londen en trok naar de countryside. Hij keek en bekeek de natuur, beleefde en herbeleefde zijn emoties, was geïntrigeerd door vogels en hun gedrag. Hij gebruikt twaalf vogels om zijn gedachten te ordenen en zijn verhaal aan op te hangen. Zijn herinneringen en zijn fantasie bepaalden de vogelkeuze.
Corbett is een fantasierijke schrijver. Enkele voorbeelden: “ze paraderen als fascisten tijdens een optocht, de kauwen babbelen en de eksters ratelen … de esdoorn schudt de mistdruppeltjes van zich af en rekt zich uit alsof hij zojuist ontwaakt uit een lange slaap, de winter bleef hangen als een oude dronkenlap, zwaluwen die vrolijkheid rondstrooien, gierzwaluwen zijn vliegende sikkels die de lucht maaien, de ijsvogel is een topmodel dat in een kraakpand woont, een bruisende sambadanser … die als een scheermes het water doorklieft.”
Het verdwijnen van zijn moeder uit zijn leven vergelijkt hij met het doven van de poolster aan de hemel. Het gezin valt uit elkaar. Al de onderlinge relaties werden op de een of andere manier bepaald of mogelijk gemaakt door die ene poolster. En toen die poolster uitdoofde, raakten alle gezinsleden uit hun baan en zweefden doelloos door de kosmos. Corbetts moeder “deelde liefde en vriendelijkheid uit als ijsjes op een warme zomerdag”. Om haar verlies te verwerken zocht hij zijn eigen therapie. Corbett vindt niets leuker dan zich te verliezen in een boek en noemt zichzelf daarom een ontsnappingskunstenaar. Het schrijven van het boek was voor hem een therapeutisch proces. Het is een op en top Brits boek, met vele verwijzingen naar Angelsaksische literatuur en regelmatig tekstflarden uit boeken van anderen. De vertalers verkozen de originele teksten met een vertaling achteraan. Hij legt een verbinding tussen natuur (ontdekking) en zijn emoties (verlies) en verweeft beide.